Browsing by Author "Esra Nagehan Akyol Onder"

Now showing 1 - 2 of 2
  • No Thumbnail Available
    Item
    Factors Affecting Colchicine Adherence in Pediatric Familial Mediterranean Fever
    (2023) Esra Nagehan Akyol Onder; esra ensari; Pelin Ertan; Öznur Bilaç
    Aim: Familial Mediterranean Fever (FMF) is the most frequent monogenetic autoinflammatory disorder. It is characterized by fever and serositis. The first line treatment of FMF is colchicine. Adherence to colchicine is one of the main factors affecting colchicine response. In this study, we aimed to evaluate drug adherence in children with FMF using the medication adherence scale in FMF (MASIF). We also assessed the clinical characteristics of drug-adherent patients and factors affecting drug adherence. Materials and Methods: Eighty-two children with FMF under colchicine therapy were included in this cross-sectional observational study. The patients were divided into two groups according to medication adherence and compared according to their demographic and clinical data. Results: According to MASIF, 31 (38%) patients had non-adherence to colchicine. There was a significant difference between the colchicine- adherent and non-adherent groups in terms of age, disease severity according to the International severity score for FMF, attack rate, colchicine dosage, M694V homozygosity, and family type (p=0.005, p=0.04, p=0.025, p=0.045, p=0.04, and p=0.046, respectively). Conclusion: Patients with FMF should be questioned about their medication adherence at every visit, and children with a high risk of colchicine non-adherence should be followed up more closely.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Long-Term Follow-up Results of Children with Urolithiasis Followed in Our Clinic
    (2024) esra ensari; Esra Nagehan Akyol Onder; Pelin Ertan
    Giriş ve Amaç: Ürolitiyazis, Türkiye'de çocuklarda sık rastlanan bir hastalıktır. Bu çalışmada, ürolitiyazisli çocukların klinik, radyolojik ve metabolik özellikleri üzerine bir değerlendirme yapılmıştır. Gereç ve Yöntemler: 2010 ile 2020 yılları arasında Celal Bayar Üniversitesi Pediatrik Nefroloji Anabilim Dalı'na ürolitiyazis ve mikrolitiyazis şüphesiyle sevk edilen 158 çocuğun kayıtları geriye dönük tarandı. Olguların hastaneye başvurudaki şikayetleri ve yaşları, özgeçmiş öyküleri ve taşların lokasyonu belirlendi. Tüm hastalardan tam idrar tetkiki, spot idrar elektrolitleri, idrar kültürü, serum elektrolitleri, böbrek fonksiyon testleri, ürik asit, albümin ölçümleri ve üriner ultrasonografi istenildi. İdrar toplayabilen hastalarda 24 saatlik idrar elektrolitleri çalışıldı. Taş elde edilebilen hastalara X ışını ile difraksiyon yöntemiyle taş analizi yapıldı. Bulgular: Çalışmada yer alan 158 çocuğun 88'i (%55.7) erkek, 70'i (%44.3) kız olup, erkek/kız oranı 1.25/1 olarak belirlendi. Ortalama tanı yaşı 89.82 ± 57.35 ay olarak saptandı. Bu hastaların 108'inde (%68.3) ailede ürolitiyazis öyküsü bulunmaktaydı. Ayrıca, 46 hasta (%29) akraba evliliğinden doğmuştu. Tanı anında 32 hastada (%20) idrar yolu enfeksiyonu tespit edildi. Hastaların 129'unda (%81.6) taşlar üst üriner sistemde bulunuyordu. Bunların 123'ünde (%77.8) taşlar tek taraflı iken, 35'inde (%22.2) bilateral taşlar mevcuttu. Taş analizi yapılan hastaların çoğunda (%80) kalsiyum oksalat taşları bulundu. En yaygın üriner metabolik risk faktörü ise hiperkalsiüri olarak belirlendi. Takip süresince 67 hasta taş hastalığından kurtulurken, 14 hastada nüks gözlendi. Sonuç: Ülkemizde çocuklarda ürolitiazis ciddi bir sorun olarak devam etmektedir. Çocuklarda taş hastalıklarında erişkinlerden farklı olarak yüksek rekürrens oranı ve altta yatan metabolik bozuklukların daha sık olması nedeniyle metabolik değerlendirme ve taş analizi yapılmalı, ömür boyu takip gereği vurgulanmalıdır.