Browsing by Author "Fatma Sinem Akbulut"

Now showing 1 - 2 of 2
  • No Thumbnail Available
    Item
    Şiir ve Mimari: Osmanlı Sanatında Kültürel Örüntü
    (2024) Fatma Sinem Akbulut
    Bu makalede inşa etmenin ve barınmanın özünde şiirsel birer pratik olduğunu ileri süren Heidegger’in düşüncesinden hareketle Osmanlı’nın klasik sanatlarından şiir ve mimarlık ilişkisinin ortak temelleri tartışmaya açılmıştır. Heidegger’e göre insan, deneyimleri temelinde bir şeyi başka bir şeyin ölçüsü hâline getirdiğinde çevresiyle olan yapıcı ilişkisi içerisinde mekân kavramına “yer” kimliği kazandırır. Heidegger’in ölçme etkinliğine atfettiği bu nitelik, Osmanlı sanatçılarının sanat eleştirisini yine bizzat sanat ürünleriyle sergilemelerini akla getirmiştir. Osmanlı epistemesindeki varoluşu oluşturan deneyimlerin bütünleşik olduğu kanaati sanat alanları etrafında ortak bir tasarım düşüncesinin varlığının kabulünü gerektirmektedir. Nitekim Osmanlı sanatı, sanatçıların öznel iradesiyle biçimlenmez ve itici kudretini öznelerin farklı hakikat arayışlarından edinmez. Bu gelenekte sanat, bütünlüğün gelenek içinde belirlenmiş kaideleri üzerinde ve sınırlandırılmış bir simgesel repertuvardan beslenerek yol almaktadır. Bu sıkı estetik kontrol düzeni, kültürel örüntüler yaratarak sanatçılar arasındaki zamanlar ötesi diyalog zincirlerinin kurulabilmesinin olanaklarını sağlamaktadır. Bu nedenle bu makalede klasik şiir ve mimarlık ilişkisinin modern çözümleme yöntemleriyle anlaşılamayacağı öne sürülmüş ve bu iddianın temel dayanakları nazire geleneğinde aranmıştır. Ayrıca makalede, zihinsel inşa ile fiziksel ve dilsel inşa arasındaki yakın mesafeler, musammatlardaki terbi’ ve tahmis teknikleri üzerinden de tartışılmıştır. Makul bir homoloji kurarak aslında benzer tekniklerin mimarlık pratiklerini de edimsel bir etkinlik alanına dönüştürebildiğine vurgu yapılmıştır. Sonuç olarak bu makalede, klasik şiir ve mimarlığın münazara evreni ortak temelleri etrafında incelenmiştir.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Köykent Modeli: Gelişim Süreci İçerisinde Bülent Ecevit’in Kırsal Kalkınma Stratejileri
    (2024) Fatma Sinem Akbulut
    Demokratik sol, ekonomik ve toplumsal dönüşüm sürecinde CHP’nin sosyal denge arayışıyla ortaya çıktı. Bu çalışma harekete karakterini kazandıranın halk sektörü ve özyönetimle birlikte köykentler olduğunu ileri sürdü. Ecevit’in kentleşme, iç göç ve kırsal kalkınma sorunlarına çözüm önerisi olan bu üç hamle, bütünsel fiziki planlama yöntemiyle ele alınsa da mekânsal biçim ütopyası gibi yorumlandı. Bu yazı, köykentleri siyasal bağlamına oturtarak diğerlerinden ayırt ettiği gibi projenin iddialarıyla gelişim pratiklerinin de koşut olmadığını savunuyor. Küresel kapitalizmin insan yerleşimlerini sürüklediği felaketler düşünüldüğünde bu kaybedilmiş mevziin 1968-74 parantezindeki görünümüyle söyleyecek sözlerinin kalmış olabileceği üzerinde duruyor.