Çevre eğitiminin amaçları, uğraşı alanları ve sorunları
No Thumbnail Available
Date
1996
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Abstract
Çevre eğitimi iki farklı bilim dalı olan çevre bilimi (fen) ile eğitim bilimlerinin (sosyal) sentez edilmesiyle ortaya çıkmış yeni bir çalışma alanıdır. Çevre eğitiminin temel amacı, kognitif (algılama) düzeyde insanlarla tabiat arasında karşılıklı saygıya dayalı, çevreye zarar vermeyen davranışları üretecek şekilde sağlıklı bir iletişim kurabilmedir. Çevreyle ilgili konularda bireyin davranışını etkileyen ve belirleyen psikolojik, sosyolojik ekonomik ideolojik, politik ve kültürel boyutların tanımlanmasını ve katkı paylarının ortaya konmasını hedefler. Çevre eğitiminde yıllardır yaşanan problem, eğitimcilerin tek bir çekice (positivism) sahip olmaları; herşeyi çivi olarak görmeleridir. Çevre eğitimcileri bu problemi aşmak için, farklı koşulları ve durumları çalışmak ve anlamak için farklı metodolojiler ve metodların varlığına dikkat çekmektedirler. Tornavida en uygun alet ise, çekiç yerine onu kullan prensibi bugünkü positivist bilim paradigmasının ortaya çıkardığı krizi aşmak için geliştirilmiş olup, çevre eğitiminde kullanılmaktadır. Çevre eğitimi, zengin örneklerle desteklenmiş ve teorik arka planı da olan bir bilgi transfer modeli ile gerçekleştirilmelidir. Tabiat ekolojisinden daha ziyade insan ekolojisini anlamaya çalışan çevre eğitiminin temel paradigması, "lütfen tabiatta geri dönüşümü olmayan değişiklikler yapmayınız." şeklinde özetlenebilir. Çocuklar yarının çevre problemleri konusunda eğitilemez. Ancak çevreyle ilgili problemleri tanımlayabilecek, konuyla ilgili bilgi toplayabilecek ve bu bilgiler ışığında doğru kararlar vermesini sağlayacak ve çevre problemlerini çözebilecek zihinsel becerileri kazanmalarında onlara yardımcı olunabilir.