Farklı siddetteki yürüyüs programlarının pre-menopozal kadınlarda resistin ve visfatin düzeyleri üzerine etkisi
No Thumbnail Available
Date
2011
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Abstract
Amaç: Çalısmanın amacı on iki haftalık, iki farklı siddette (yürüme hızında) yapılan yürüyüs programlarının resistin ve visfatin düzeyleri üzerine etkisini incelemekti. Yöntem ve Gereç: Otuz yedi pre-menopozal kadın (30-49 yas) hızlı tempo yürüyüs grubu (HTYG; n= 12), orta tempo yürüyüs grubu (OTYG; n=14) ve kontrol grubu (KG; n= 11) olarak ayrıldı. Egzersiz grupları 12 hafta, haftada bes gün, günde 30-60 dakika yürüdüler. HTYG ve OTYG maksimum kalp atım sayısı yedeğinin sırasıyla %70-75 ve %50- 55&#8217;inde yürüdüler. Antrenman periyodundan önce ve sonra vücut ağırlığı (VA), vücut yağ oranı (VYO), beden kitle indeksi (BK&#272;), bel çevresi (BÇ), maksimal oksijen tüketimi (VO2max), glikoz, insülin, resistin ve visfatin düzeyleri ölçüldü HOMA-IR (insülin direncinin homostatik model değerlendirilmesi) hesaplandı. Bulgular: VO2max her iki egzersiz grubunda (p<.01), HTYG lehine (p<.01) arttı; VA, VYO, BK&#272;, BÇ egzersiz gruplarında anlamlı olarak azaldı. Visfatin (p<.05) ve resistin (p<.01) sadece HTYG&#8217;de azaldı; gruplar arasında farklılık belirlenmedi. Egzersiz grupları VYO, BÇ ve VO2max bakımından KG&#8217;den farklılık gösterdi. HTYG&#8217;de BÇ&#8217;de meydana gelen azalma OTYG&#8217;dekinden daha fazlaydı (p<.01). OTYG&#8217;de insülindeki anlamlı artısın (p<.05) dısında, insülin, glikoz, ve HOMA-IR indeksinde grup içi ve gruplar arası farklılık belirlenmedi. Sonuç: Farklı siddette yapılan yürüme programları olumlu değisikliklere neden oldu, ancak, VO2max&#8217;daki daha fazla artıslar ve VYO, resistin ve visfatin düzeylerindeki daha fazla azalmalara bağlı olarak, kardiak fitnesi arttırmak, obesiteyi önlemek ve insülin direncini azaltmak için pre-menopozal sağlıklı kadınlara hızlı tempo yürüyüs önerilebilir.