-
No Thumbnail Available
Date
2023
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Abstract
Küresel ekonomik düzende uluslararası kurum ve kuruluşların önemi yadsınamaz. Bu kurum ve kuruluşlardan biri de Dünya Bankası’dır. İkinci Dünya Savaşı sonrası yıkıma uğrayan Batı Avrupa’nın yeniden inşası hedefiyle kurulan Dünya Bankası, dünyadaki kalkınma söylemlerini belirleyen bir kurum olma niteliğine sahiptir. Banka, iktisadi teoril- erdeki evrime paralel olarak kalkınma söylemini belirlemektedir. Öte yandan banka oluşturduğu kalkınma söylemleriyle dünyada iktisat teorisinin evrimine de katkıda bulunmaktadır. Dolayısıyla bankanın kalkınma söylemi ve iktisadi teorilerin evrimi arasında çift yönlü bir sürecin varlığından bahsetmek mümkündür. Çalışmada bu çift yönlü süreç aydınlatılmıştır. Bankanın kuruluşundan yaklaşık 1960’lı yılların ortalarına kadar Neoklasik teori, Keynesyen teori, Harrod-Domar büyüme modelinin ve Neo-Marksist teorinin temel prensipleri doğrultusunda bir söylem geliştirdiği ortaya konmuştur. 1970’li yıllardan itibaren Keynesyen teorinin birtakım yapısal sorunlara yanıt verememesi sonucu, banka neoliberal teoriye dayalı bir söylem benimsemiştir. 1990’lı yıllarda Yeni Kurumsal İktisat teorisinin yükselişi, bankanın devlet-piyasa işbirliği üzerine odaklanan bir söylem benimsemesini beraberinde getirmiştir. 2000’li yıllardan günümüze uzanan süreçte ise bankanın sürdürülebilir kalkınmaya dayalı bir söylem geliştirdiğini söylemek mümkündür. Ancak gerek 1990’larda, gerekse 2000’lerde geliştirilen söylemlerin temelde neoliberal teorinin ana çekirdeğinden ayrılmamış olduğu düşünülmektedir.